وقتی سیل می‌آید، تنها خانه‌ها نیستند که ویران می‌شوند، دل‌هایی هم هستند که زیر آوار غم جا می‌مانند. کودکانی که عروسک‌شان را آب برده و مادرانی که نگاه‌شان دنبال سقفی امن برای فرزندان‌شان می‌گردد. سیل، فقط آب نیست، طوفانی‌ست از بی‌پناهی و دلتنگی. اما در دل همین تاریکی، نور مهربانی می‌درخشد. دستی که بسته‌ای غذا می‌دهد، پناهی که از سر محبت ساخته می‌شود، امید را دوباره زنده می‌کند. امروز زمان همدلی‌ست؛ وقت آن است که دل‌هایمان را به جای دیوارها بالا ببریم. بیایید با هم، با هرچه در توان داریم، باری از دوش هموطنان‌مان برداریم. شاید کمک ما نتواند گذشته را برگرداند، اما می‌تواند آینده‌ای روشن‌تر بسازد. امروز، هر قلبی که می‌تپد، می‌تواند نجات‌بخش باشد.